Αγανάκτησε στο τέλος ο Αντισθένης να παροτρύνει τους μαθητές του προς την φιλοσοφία και κανείς να μην του δίνει σημασία. Έτσι τους έδιωξε μια μέρα όλους από την σχολή του.
Ένας όμως νεαρός μαθητής, ο Διογένης, δεν έφευγε από κοντά του. Επειδή λοιπόν ο Διογένης μεταξύ των άλλων ήταν και πολύ ρυπαρός, ο Αντισθένης του ζήτησε επιτακτικά να φύγει αμέσως από κοντά του, απειλώντας τον μάλιστα με μια ράβδο που κρατούσε. Ο Διογένης όμως επέμενε και ετσι ο Αντισθένης κάποια στιγμή τον χτύπησε στο κεφάλι με την ράβδο. Και πάλι όμως ο Διογένης δεν έφευγε, υπομένοντας καρτερικά και πολύ επιθυμώντας να ακούει τις διδασκαλίες του Αντισθένη και του είπε:
"Εσυ Αντισθένη χτυπά, αν το επιθυμείς, και εγώ θα σου προσφέρω γιαυτό το κεφάλι μου. Δεν θα μπορέσεις όμως ποτέ να βρεις μια τόσο σκληρή ράβδο που θα με απομακρύνει από τις δικές σου μελέτες".
Και από τότε ο Αντισθένης τον αγάπησε όσο τίποτε άλλο.
(Ἐπεὶ ὁ Ἀντισθένης πολλοὺς προύτρεπεν ἐπὶ φιλοσοφίαν, οἳ δὲ οὐδὲν αὐτῷ προσεῖχον, τέλος ἀγανακτήσας οὐδένα προσίετο. καὶ Διογένην οὖν ἤλαυνεν ἀπὸ τῆς συνουσίας αὑτοῦ. ἐπεὶ δὲ ἦν λιπαρέστερος ὁ Διογένης καὶ ἐνέκειτο, ἐνταῦθα ἤδη καὶ τῇ βακτηρίᾳ καθίξεσθαι αὐτοῦ ἠπείλει· καί ποτε καὶ ἔπαισέ κατὰ τῆς κεφαλῆς. ὃ δὲ οὐκ ἀπηλλάττετο, ἀλλ ̓ ἔτι μᾶλλον ἐνέκειτο φιλοπόνως, ἀκούειν αὐτοῦ διψῶν, καὶ ἔλεγε ̔σὺ μὲν παῖε, εἰ βούλει, ἐγὼ δὲ ὑποθήσω τὴν κεφαλήν· καὶ οὐκ ἂν οὕτως ἐξεύροις βακτηρίαν σκληράν, ὥστε με ἀπελάσαι τῶν διατριβῶν τῶν σῶν. ̓ ὃ δὲ ὑπερησπάσατο αὐτόν.)
0 σχόλια Blogger 0
Δημοσίευση σχολίου