Χαρδούβελη αἰσχυντήρια.

Τίς οὖν, φίλοι Ἔλληνες, ἄν λάβοι τά Χαρδούβελη ὦτα, ὃτι οὐ χρεών ἦρχε ὑπουργός γενόμενος; Ἄκουσον, ἄκουσον φίλτατε Ἔλληνα τόδε: 

¨Δέδοικα μή τά ἔσχατα πάθῃ Ἐλλάς καί τούτου ἔνεκεν ἀπέσταλκα ἐξω Ἐλλάδος ἱκανά ἀργύρια ὡς κηδεύσων ἐμά τέκνα.¨

Ὁποία αἰδῶς, φίλτατοι, ὑπουργός ὤν καί ἃμα μέν παραινών Ἔλλησιν ἀποταμιεύειν ἐν Ἐλλάδι ἐπί τῶν τραπεζῶν, λέγων ὃτι ἡ ἐπί τήν τράπεζαν ἐγγύη ἀρκούντως ἱκανή  ἃμα δε αὐτός  τά ἐαυτοῦ ἀργύρια νυκτός ἀποστέλλων ἐξω Ἐλλάδος, δεδοικῶς μή πτωχεύωμεν.

Τί ἄν, φίλτατοι, τίς δύναιτο εἰπεῖν οἷ  ὃς κατήσχυνε τό ὑπουργού ἀξίωμα;

Τό δε χείριστον ὅλων ὃτι οὔκ αἰσχύνεται τό παράπαν ποιών τοιαῦτα αἰσχρά ἔργα. 

Εἴθε ὁ Ἐλλήνων Θεός, φίλτατοι, ἀλεξείσειεν ἡμῖν τοιοῦτον ὑπουργόν τό ἐπίλοιπον.